عدنان جوان 29 ساله اهوازی یکی از این دست بیکاران است که به گفته خودش لیسانس مدیریت بازرگانی از دانشگاه آزاد آبادان دارد ولی اکنون پنج سال است که بیکار در خانه نشسته هر چند در این مدت کارهای فراوانی را تجربه کرده که به شکست انجامیده است.
عدنان میگوید: لیسانس را که گرفتم با هزار امید و آرزو به خدمت سربازی رفتم و تقریبا 24 ساله بودم که خدمت سربازی را تمام کردم که ای کاش تمام نمیشد و تا حالا سرباز بودم زیرا پایان خدمت سربازی تازه آغاز بدبختیهایم بود. بعد از سربازی به همه جا سر زدم که کاری پیدا کنم و در تمامی آزمونهای استخدامی هم شرکت کردم ولی فایده نداشت. حتی مدتی کنار جاده ساحلی سیگار فروختم.
مشکل ما جوانان خوزستانی این است که باید نظارهگر اشتغال بچههای سایر مناطق کشور باشیم ولی خودمان در تب بیکاری بسوزیم. من زیاد به این موضوع دقت کردهام اغلب کسانی که بعد از پایان جنگ در شرکتهای بزرگ استان مشغول به کار شدند، بومی نیستند.
این تنها سخن و یا ادعای یک جوان خوزستانی نیست.
حتی شریعتی، عضو مجلس از بهبهان هم نمی تواند این واقعیت را انکار کند که حضور پیمانکارها در خوزستان هیچ عایدی برای مردم این استان به بار نیاورده (به جز آلودگی های صنعتی و محیط زیستی ):
"همه پیمانکاران پروژههای بزرگ استان خوزستان را غیربومیها تشکل میدهند و آنها همواره در این مدت پایه گذار حضور اقوام و آشنایان خود در شهرهای خوزستان به خصوص آبادان و خرمشهر بوده اند"
این پیمانکاران متاسفانه در اجرای این پروژه ها تعهد قانونی و وجدانی ندارند که فرصتهای ایجاد شده اشتغال را در اختیار جوانان همان مناطق قرار دهند و علاقه دارند که از جوانان و آشنایان شهر خودشان در کار خود استفاده کنند.
استاندار خوزستان هم با اشاره به اینکه یکی از مشکلات بعد از جنگ در استان خوزستان حضور نیروهای غیربومی بوده است که فرصتهای اشتغال جوانان خوزستانی را تصاحب کردهاند، می گوید: طبق آخرین آمارهای به دست آمده، 300 هزار نفر غیربومی در استان خوزستان مشغول کار هستند. شاید اگر استاندار پیش از اینها این آمار را اعلام می کرد بسیاری از استخدام غیربومیها در مدت اخیر متوقف میشد.
مشکل ما جوانان خوزستانی این است که باید نظارهگر اشتغال بچههای سایر مناطق کشور باشیم ولی خودمان در تب بیکاری بسوزیم. من زیاد به این موضوع دقت کردهام اغلب کسانی که بعد از پایان جنگ در شرکتهای بزرگ استان مشغول به کار شدند، بومی نیستند.
این تنها سخن و یا ادعای یک جوان خوزستانی نیست.
حتی شریعتی، عضو مجلس از بهبهان هم نمی تواند این واقعیت را انکار کند که حضور پیمانکارها در خوزستان هیچ عایدی برای مردم این استان به بار نیاورده (به جز آلودگی های صنعتی و محیط زیستی ):
"همه پیمانکاران پروژههای بزرگ استان خوزستان را غیربومیها تشکل میدهند و آنها همواره در این مدت پایه گذار حضور اقوام و آشنایان خود در شهرهای خوزستان به خصوص آبادان و خرمشهر بوده اند"
این پیمانکاران متاسفانه در اجرای این پروژه ها تعهد قانونی و وجدانی ندارند که فرصتهای ایجاد شده اشتغال را در اختیار جوانان همان مناطق قرار دهند و علاقه دارند که از جوانان و آشنایان شهر خودشان در کار خود استفاده کنند.
استاندار خوزستان هم با اشاره به اینکه یکی از مشکلات بعد از جنگ در استان خوزستان حضور نیروهای غیربومی بوده است که فرصتهای اشتغال جوانان خوزستانی را تصاحب کردهاند، می گوید: طبق آخرین آمارهای به دست آمده، 300 هزار نفر غیربومی در استان خوزستان مشغول کار هستند. شاید اگر استاندار پیش از اینها این آمار را اعلام می کرد بسیاری از استخدام غیربومیها در مدت اخیر متوقف میشد.
نکته تاسف برانگیز این آمار این است که اغلب این 300 هزار نفر دارای تخصصی خاص نیستند و جوانان خوزستانی به راحتی میتوانستند این شغلها را تصاحب کند. وی در این خصوص به صراحت اعلام می کند: این در حالی است که مشاغل اشغال شده توسط این نیروها به تخصصی که در استان نباشد، نیاز ندارند و نیروهای بومی به راحتی میتوانند در این مشاغل به کار گرفته شوند.
گزارش کامل را در این لینک در خبرگزاری مهر بخوانید:
http://bit.ly/1AXohg4
http://bit.ly/1AXohg4
0 comments:
Post a Comment