این زن ۴۳ ساله نابینا به علت کندهکاریهای سطح شهری خیابان ۱۷ شهریور در منطقه ۱۴، به درون چاله فاضلاب
سقوط کرده و سقوط، منجر به شکستگی و ضربدیدگی پا و سایر اعضای بدن این زن شده است.
صبح که از خانه بیرون آمده همه چیز سر جایش بوده، عصر که بر میگردد، همه چیز به هم ریخته است...
در بیشتر کشورهای جهان، افرادی که برای خدمات اجتماعی جذب شهرداریها میشوند، از هر ملیتی که باشند باید دورههای آموزشی- بعضا تا 2 سال- بگذرانند. مگر برگزاری یک دورهی چند ساعتهی آموزشی برای جلوگیری از چنین مسائلی چه قدر هزینه دارد؟
چرا به طور وسیعی سگهای پرستار در اختیار نابینایان قرار نمیگیرد؟ مهندسان شهرسازی ما چرا مثل بقیهی مهندسان جهان، هنگام طراحی و بازسازی فضاهای شهری، از روی ویلچر و با عصای سفید طرح خود را مرور نمیکنند؟
شهر ما، معلولان، پیران، توانخواهان، زنان، کودکان، جوانان، پناهجویان، گیاهان و حیوانات را دوست ندارد. پس این شهر مال چه کسی است؟
0 comments:
Post a Comment