اعتراف سازی

کاری از بهنام محمدی - ویژه شهروندیار

.............

سال هاست که برای زندانیان سیاسی و مدنی ، عقیدتی و ... بر اساس پروژه ها و برنامه هایی که، اتاق های فکر پشت پرده ی دستگاه قضایی تصمیم می گیرند داشته باشند، اعتراف هایی برای هر زندانی ساخته و نوشته می شود و با روش های مختلفی و تحت شکنجه های شدید، زندانی کردن در سلول انفرادی، تهدید ، محرومیت از حقوق اولیه و ...آن اعترافات را به زندانیان القا کرده و به عنوان اعترافات خود زندانیان، ضبط و در پرونده قید نموده و قضات هم بر همین اساس به صدور حکم می پردازند. هم اکنون کسانی چون آرش صادقی، آتنا دائمی، مجید مقدم و بسیاری دیگر تحت بازجویی شدید در زندان های انفرادی و پروژه ی اعتراف سازی هستند. آیا این روش ها تاثیری در اراده و باور زندانیان خواهد گذاشت؟ این اعترافاتِ ساختگی و حکم های نوشته شده بر همین اساس، برای ارضاء و رضایت چه کسی/کسانی تهیه و اجرا می شوند؟ افکار عمومی ایران چه تفکری درباره ی این اعترافات ، زندانیان ، اعتراف سازان (نهاد هایی چون سپاه و اطلاعات) و دستگاه قضایی دارند؟

کارگاه آموزشی شهروندیار