10:00 AM
عباس کیارستمی، اصغر فرهادی، مجید مجیدی، رخشان بنی‌اعتماد، رضا میرکریمی و محمد مهدی عسگرپور در یک کمپین خواستار رسیدن به توافق هسته‌ای و حمایت مردم از این توافق شدند.
این گروه اعلام کرده‌اند که هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست. در یکی از پست‌های منتشر شده کمپینی این سینماگران آمده: تحریم‌ها به مردم معمولی ضربه میزند نه برنامه‌های هسته‌ای. و در ادامه از افراد خواسته‌اند در حمایت از به نتیجه رسیدن توافقات هسته‌ای به این کمپین بپیوندند.
خانوم‌ها و آقایان! همگی ما به خوبی می‌دانیم تحریم‌ها به مردم ضربه میزند و همچنین می‌دانیم توافق بر عدم توافق ارجحیت دارد! حکومت دیکتاتوری مذهبی را هم خوب می‌شناسیم!
حال آیا سینماگران محترم میتوانند برای رسیدن به یک توافق (که در جهت منافع مردم ایران باشد، نه تثبیت «ولایت مطلقه فقیه» )، برای این پرسش که ۸ سال پیش توسط عبدالله رمضان زاده پرسیده شد پاسخی بیابند؟ مجید مجیدی که روابط بسیار ویژه‌ای با علی خامنه‌ای دارد چه بسا بتواند این نظر « ولایت مطلقه فقیه » را در این باره جویا شود.
عبدالله رمضان زاده در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۵ پرسیده بود:
" در همه كشورها برای اعتمادسازی اول نيروگاه می سازند، بعد غنی سازی می كنند. دنیا از ما سوال مي‌كنند كه وقتی شما نمی توانيد نيروگاه بسازيد غنی سازی را برای چه می خواهيد. تنها دو كشور راهی جز اين رفتند و بدون اينكه نيروگاه بسازند بدنبال غنی سازی رفتند يكی ليبی و ديگر كره شمالی كه ملت خود را به فلاكت انداختند. "
و چند پرسش از اصغر فرهادی، که اواخر آذر ماه سال گذشته نسبت به دولت" اعتدال و امید" ابزار خوشبینی کرد و گفت برای قضاوت درباره عملکرد حسن روحانی هنوز باید منتظر بود!
آقای فرهادی ، آیا معتقد هستید پس از گذشت تقریبا یک سال از انتشار سخنان گوهربار جنابعالی و آشکار شدن بسیاری از دروغ‌های حسن روحانی، برای قضاوت درباره عملکرد فردی که ۲۰ سال نماینده خامنه‌ای بوده، در سال ۷۸ خواهان سرکوب و اعدام دانشجویان شده، و شهریور ماه ۱۳۹۳ به همراه سخنگوی دولت زنان بی حجاب را "بیمار" خطاب کرده، هنوز باید منتظر بود؟ آیا تسهیلات ویژه دولتی در اختیار شما قرار داده شده که کماکان امیدوار باقی مانده اید و در مقابل تبعیض و ظلم آشکار دولت سکوت می‌کنید؟
آقای فرهادی شما که دارای روابط ویژه با سید محمد خاتمی هستید، حتما بهتر میتوانید پاسخ پرسشی که ما هفته گذشته در صفحه سپیده دم منتشر نمودیم را بیابید.
روحانی در نیو یورک گفته در ایران «نیاز ما» ( به تعداد سانتریفوژها) توسط دولت و مجلس تعیین می شود و مجلس مصوب کرده که در آینده باید بیست هزار مگاوات «برق» از طریق انرژی هسته ای تولید شود.
وقتی حسن روحانی ، همان فردی كه از ابتدای تبلیغات انتخاباتی اش یکی از شعارهای مهم و عمده خود را تشكيل “دولت راستگویان”بیان کرد و یکی از محوری ترین شعارهای انتخاباتی اش آزادی روزنامه نگاران و زندانیان سیاسی بود، در دوربین زُل می زند و در مورد روزنامه نگاران اسير آشکارا به مردم دروغ می گوید چه تضمینی وجود دارد در مورد اهداف برنامه هسته ای دروغ نگوید و براستی انرژی هسته ای را جهت تامين بیست هزار مگاوات «برق» می خواهند؟
مگر حسن روحانی برای فریب افکار عمومی قبل از انتخابات نگفته بود «بهتر است در این مملکت سانتریفیوژ بچرخد ولی زندگی مردم هم باید بچرخد»؟
حال چه شده است که اهمیت انرژی هسته ای از آب آشامیدنی بیشتر شده است؟
مگر بیزاری مردم از احمدی‌نژاد به خاطر پا فشاری او بر انرژی هسته‌ای نبود؟
اگر واقعاً حکومت مذهبی ایران اینقدر دلسوز شده است که «دلواپس» تامین برق مصرفی شهروندان ایرانی است، چرا به «نیاز» های دیگر شهروندان از جمله «آب» که برای حیات بشر بسیار بسیار حیاتی تر از برق است اهمیت نمیدهد؟ چرا کوچکترین ارزشی برای محیط زیست قائل نیست؟ گناه کم آبی را نیاندازید گردن خشکسالی، مقصر اصلی همه دولتهایی اند که بعد از جنگ اداره کشور را بر عهده گرفتند!
آیا در کشوری که دولتش به زندانیان سیاسی دربندش ناجوانمردانه حمله وحشیانه می‌کند، به دراویش که جزو صلح طلب‌ترین شهروندان ایران هستند دولت "تدبیر و امید" مورد حمله خونبار قرار میدهد، مشاور وزیر دولتش تجاوز ناظم مدرسه را با رضایت کودکان می‌داند و می‌گوید یک «کشش دو طرفه» وجود داشته است، به دختری که صرفاً میخواسته مسابقه والیبال تیم ملی را تماشا کند، را با کتک مفصل کبود و روی زمین میکشد و در زندان انفرادی محبوس می‌کند، ...
در حالی مردم در ایران در صف دریافت کالا زیر دست و پا می‌میرند، اما دولت پول آنها را خرج موشک‌هایی می‌کند که حماس به در و دیوار میکوبد، در حالی که میدان‌های شهر‌ها به قرون وسطا تبدیل شده اند و گروه گروه و با عجله بیگناه و با گناه را دار میزنند و فشار‌ها و آزار‌های بیمارگونه بنام دین بیداد می کند.
چنین دولت تاریک اندیشی دغدغه برق و روشنایی منازل شهروندان را دارد؟
و پرسش دیگر اینکه بر فرض هم توافق هسته‌ای انجام شد، دولتی که همه نا بسامانی ها، معضلات و جنایت‌ها را به گردن دولت قبلی، تندرو ها، جبهه پایداری ها، ... می‌اندازد، چه تضمینی وجود دارد حتی پس از توافق نهائی با کشور‌های ۵+۱ ، زیر پا گذاشته شدن تعهدات را طبق معمول به گردن تندرو‌ها نندازند؟ همانطور که وزارت اطلاعات دولت تدبیر و امید زندانیان را مورد یارب و شتم غار داد، اما هیچگاه مسئولیت آن حمله ناجوانمردانه را نپذیرفت!
*****
آب تهران شور شد!
گناه کم آبی را نیاندازید گردن خشکسالی، مقصر اصلی همه دولتهایی اند که بعد از جنگ اداره کشور را بر عهده گرفتند!
با ادامه گرمای هوا در ایران، مسئله خشکسالی و کمبود آب در کشور روز به روز به مرحله بحرانی تری می رسد. حالا مقامات بلند پایه هم دست به "دعا" برداشته اند و تحرکات خود را برای جلوگیری از یک بحران بی سابقه زیست محیطی آغاز کرده اند ...
چند روز پیش محمد آقازاده با انتشار متنی در فیسبوک نوشت:
❊برای نابودی کشورمان نیاز به صدام ، داعش و دیگر دشمنان رنگارنگ نداریم ، خودمان ، منش مان و خنجری که برای دریدن سینه امروز و فردای کشور بدست گرفتیم و بی محابا فرود می آوریم کافی است
❊گناه کم آبی را نیاندازید گردن خشکسالی، مقصر اصلی همه دولتهایی اند که بعد از جنگ اداره کشور را بر عهده گرفتند، با حفر چاههای عمیق مخالفتی نکردند ، با سدهای سازی های غیر کارشناسانه بجای مدیریت آب آنرا به هدر دادند، کسانی که با کاشت پسته منابع کم آب کرمان را بر باد دادند چه کسانی بودند جز افراد پر نفوذ، سالهاست به ما می گویند بیست و پنج درصد آب تهران در لوله های فرسوده از دست می رود ، با بخشی از غارت بزرگی که در کشور رخ داد می شد این لوله ها را ترمیم و اینمهه آب را صرفه جویی کرد ، هر کس این کار را نکرده جنایت کار است و باید در دادگاه محاکمه شود ، در شرایط کم آبی چرا شهرداری باید دریاچه در اتوبان همت بسازد تا بساز و بفروش ها به سودهای هنگفت برسند، چرا شبکه فاضلاب تهران هنوز شکل نگرفته است تا از پسمانده های آب بدرستی استفاده مجدد شود، لااقل آب دریاچه شهرداری از آن پر شود
❊گمان نکنید ما بی تقصیریم تیشه بر داشته ایم بر ریشه خود می زنیم ،نه تنها در مصرف آب صرفه جویی نمی کنیم ، بلکه شلنگ بر می داریم با آب پر فشارماشین مان ، کف حیات مان را می شوریم ، بجای آنکه با آبپاش درخت و باغچه را آب بدهیم با شلنگ تشنگی را برای خودمان به ارمغان می اوریم ، سهم ما در این خیانت تاریخی به همان اندازه دولتمردان مقصرند ما هم مقصریم ، آنها با امکانات زیادشان و ما با اندک امکانات مان مشغول تخریب یک کشوریم ، اگر ما تغییر کنیم و به دولت فشار بیاوریم تغییر کند جتما این اتفاق می افتد ،
منبع : سپیده دم
0 comments:
Post a Comment