به بهانه ی نخستین سخنرانی ماندلا پس از آزادی و نخستین سخنرانی خمینی پس از ورود به ایران

در دوران قدیم حاکمان با جنگ و قوه ی نظامی سلسله ای را برانداخته و حکومت خود را بر برپا می کردند و تقریبا تمامی آنها به همان شیوه ی حاکمِ قبلی یا بسیار مشابه آنها، به حکمرانی می پرداختند.
در دوران مدرن سیاستمدارانی که با انقلاب و یا آرای عمومی به حکومت می رسند و داعیه‌ی رهایی و آزادی مردم را دارند، آیا پس از رسیدن به حکومت ،اندیشه ها، شعارها یا ادعاهای قبلی خود را حفظ می کنند؟

کارنامه‌ی نلسون ماندلا رهبر مبارزه ی مردم سیاهپوست آفریقای جنوبی بر ضد آپارتاید (که در 11 فوریه 1990 از زندان آزاد شد) نمونه ی درخشانی از وفاداری به اهداف آزادی خواهانه و عدالت طلبانه ی یک رهبر، پس از پیروزی جنبش و رسیدن به حکومت است.
او علیرغم ۲۷ سال حبس در زندان، هنگام آزادی افکار خود را حفظ کرد و پس از رئیس‌جمهور شدن نیز تنها یک دوره در سمت خود باقی ماند و به دیکتاتور بدل نشد.
او پس از پیروزی بدون کینه ورزی و خشونت طلبی باعث بوجود آمدن تساوی حقوق سیاه ها و سفید ها شد و کشور و ملت خود را از جنگ های داخلی و انتقام گیری ها و کشتارهای فراوان نجات داد.
او با تلاش و تاثیرگذاری کلام و رفتار خود باعث جلوگیری از بوجود آمدن آپارتاید سیاه شد!
بخش پایانی نخستین سخنرانی ماندلا در روز آزادی اش:
در پایان می‌خواهم سخنان خود در محاکمه‌ام در سال ۱۹۶۴ را تکرار کنم. آن کلمات امروز همانقدر حقیقت دارند که آن‌روز داشتند. گفتم: «من علیه سلطه‌ی سفید و علیه سلطه‌ی سیاه جنگیده‌ام. آرمانِ جامعه‌ای دموکراتیک و آزاد را که در آن تمام مردم با هم در آشتی و با فرصت‌های برابر زندگی کنند بزرگ داشته‌ام. این آرمانی است که امیدوارم برای آن زندگی کنم و به آن دست بیابم. اما اگر لازم شد، آرمانی است که حاضرم برای آن بمیرم.»
..............
کارگاه آموزشی شهروندیار