نامه علیرضا گلیپور از زندان اوین خطاب به مردم ایران

فعالان در تبعید:عليرضا گلی پور، دانشجوی مخابرات و کارمند وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات که از مهر ۱۳۹۱ توسط وزارت اطلاعات ایران به اتهام افشای فساد مالی برخی مقامات حکومتی بازداشت شده، پس از ماه ها بلاتکلیفی در انفرادی و قرنطینه بند هشت زندان اوین، است وی چندی پیش نامه ای از زندان انتشار داد که به شرح زیر است

بنام خداوند دوستار آزادی و اندیشه

سلام,درودی از روی عشق به مردم عزیزی که برایشان گذشتن حق زیستن آزاد ,کوچکترین کاری است که میتوان در مقام انسانیت و حس بشر دوستی انجام دادو امید آن را داشت که از سایه دولتمردان دیکتاتور و مزدور بیرون آماده و در یک نظام دمکراتیک و رعایت تمام اصول دموکراسی زندگی کنند که البته حق مسلم آنها اول آزادی بیان و بعد از آن صد البته انرژی هسته ای می باشد.

هر روز که می گذرد به راه خود مصمم می شویم چرا ؟

چون اجحافات و عدم عدالت و دروغ پردازی مسئولین کشور و البته در صدر آن مقامات قضایی کشور را می بینیم و حس می کنیم فشاری که به دوستانمان که از روی نقد و دل سوزی برای مردمشان حرفی زده اند و یابیانیه نوشته اند بلافاصله با برخورد دستگاهای امنیتی مواجه شده اند و یا اینکه ،واقعیات جامعه، ادارات را انتشار داده اند, الان در زندان این رژیم دیکتاتور محبوس می باشند و از کوچکترین امکانات برخوردار نیستند.

تعداد زیادی بدون ملاقات، تعداد زیادی از بیماری به دلیل عدم اعزام به بیمارستان و یا سوء تغذیه و یا شکنجه های جسمی و روحی درون بندهای وزارت اطلاعات و سپاه در رنج بسر می برند که توصیف آن با توشتن امکان پذیر نیست.

اگر تعدادی هم صدایشان در آید و بگویند و اطلاع رسانی کنند عوامل همین دستگاهای امنیتی در زندان مانند آقایان حمیدی, مومنی با دستور دادستانی و یا در برخی موارد که پای خودشان هم در آن گیر باشد با نظر شخصی فشار را به افراد بیش از پیش می کنند.

و جالب آنکه این افراد و دستگاهی خود به خاطراتهامات و رشوه و اختلاس و شکنجه، پروندهای مفتوح دارندو اغلب دارای گردش کارهای متعدد از نهادهای امنیتی مانند سپاه و وزارت اطلاعات هستند که جای سوال و تفکر به وجود می آورد که واقعا عدالت را کجای این کشور می توان پیدا کرد.

کجای دنیای روشنفکران،جوانان نخبه علمی,جوانان عضو در تشکل های مردمی و کارگری،جوانان عضو در تشکل های حمایت از حقوق کودکان ,زنان,معلمان و… را به بدترین شکل ممکن بازداشت می کنند وبا ضرب و شتم و شکنجه های روحی بسیار مانند سلول انفرادی،عدم دیدارا با خانواده ,تهدید به برهم زدن زندگی خانوادگی,تهدید به بازداشت خانواده، این افراد را مجبور به نوشتن اعترافات کذب و یا توبه کردن جلوی دوربین می کنند و تازه پس از گذشت همه این مراحل در سلول ها و بازداشتگاهای امنیتی به حبس های طولانی مدت روانه زندان می کنند.

مردم عزیز ایران از جایی دور صحبت نم یکنم درهمین تهران,زندان اوین اندرزگاه ۷ و۸ و زندان رجایی شهر اندرزگاه ۲ و ۴ .

نمونه زیادی از این نخبگان و دوستداران آزادی مردم را می توانید ببنید که فقط برای گفتن حقیقت گرفتار این مزدوران حکومت دیکتاتوری شده اند .

مسئولان این کشور به جای اینکه از نظرات آنها استفاده کنند و یا به داد این مردم برسند درصد بالایی از بودجه کشور را در اختیار نهادهای امنیتی برای خفقان قشر سیاسی و دلسوز جامعه صرف میکنند تا صدای این جماعت به گوش شما نرسد و خدای ناکرده بیدار نشوید که ببینید چه ظلم هایی که به اسم حکومت اسلامی به شما نمی کنند.

با اینکه برای خودم شاید خیلی بد باشد اما باید به گوش شما برسانم که در پرونده بنده که الان در دادگاه انقلاب شعبه ۱۵ مفتوح می باشد آمار بالایی از فسادهای مسولین مانند آقای علوی وزیر اطلاعات،سرهنگ مهرابی ریس پلیس امنیت تهران،سرهنگ ساوری معاون اول آقای سردار نقدی،آقای رحیم مشایی،آقای حمیدی راد معاون غذایی زندان اوین،آقای مومنی معاون اجرایی زندان اوین ،پرسنل زندان اوین،پرسنل نیروی انتظامی ،قاضی شعبه 28 آقای مقیسه وجود دارد که این نشان دهنده مسمومیت سیستم حکومتی کشور می باشدتازه به همه این نام ها نام مچتبی خامنه ای،علاالدین بروجردی را هم می توان اضافه کرد.

من وکلیه زندانیان سیاسی که در بندهای امنیتی مختلف هستند از شما خواهشمندیم که با دید باز به عملکرد مسئولین کشور و نظام حاکم بنگرید و بیدار شوید و اجازه به خفقان کشاندن صداهایتان را به این ظالمان ندهید و بدانید که کسانی هستند که در مخوفترین سلولهای امنیتی این کشور به خاطر آگاهی و ازادی شما در حال شکنجه و مبارزه با این دیکتاتوران هستند و تا آخر ایستاده اند.

با امید بیداری همه مردم و آزادی

علیرضا گلی پور-شهریور ۱۳۹۴