کارگران قالیباف، که اغلب زن و کودک هستند زندگی سختی دارند.

شهرزاد کیان

دست‌هایشان پر از پینه است. هر دو هفته یک بار مثل ناخن‌گرفتن باید با ناخنگیر پینه‌ها را از پوستشان جدا کنند و جایش را پماد مالی کنند تا باز بتوانند ببافند زنان قالیباف ، تا به فرش‌ها جان ببخشند.
.
کارگران قالیباف، که اغلب زن و کودک هستند زندگی سختی دارند. صبح تا شب پشت دار نشستن و گره زدن، شانه زدن، قیچی کردن و چله کشیدن … . زندگی زنان قالیباف این طور می‌گذرد، در میان گرد و غبار برخاسته از پشم و الیاف. اما آنها می‌خندند. شعرهای فولکلور می‌خوانند. در رنگهای شاد قالی غرق می‌شوند. با هم رفاقت می‌کنند و زندگی‌شان را، هرچند سخت، رنگ شادی می‌بخشند.
.
آنها از وقتی دست چپ و راستشان را می‌شناسند شروع به قالیبافی می‌کنند. چرخ بزرگترین و مهمترین صنایع دستی ایران است به دست زنان قالیباف می‌چرخد، اما جز «بخور و نمیر» چیزی گیرشان نمی‌آید. آنها روی دار قالی در کارگاه قالیبافی بزرگ می‌شوند. عاشق می‌شوند. پیر می‌شوند. هنر دستشان را همه می‌بینند و می‌ستایند و به گران‌ترین قیمت‌ها داد و ستد می‌کنند، اما کسی خودشان را نمی‌بیند. آنها در پشت دار قالی محبوس شده‌اند.
انواع بیماری‌های ناشی از این شغل آنها را تهدید می‌کند. قالیبافی هنری ظریف است و به نور زیاد نیاز دارد، اما بیشتر کارگاه‌های قالیبافی کم‌نور هستند و سردرد، سرگیجه، ضعف بینایی و خستگی زودرس از جمله بیماری‌های ناشی از کم‌نوری کارگاههاست.
.
خم شدن دائم روی دار قالی و نشستن‌های غیراصولی بلندمدت، شکل ستون فقرات آنها را تغییر می‌دهد و دچار کمردردهای مزمن می‌شوند.
ورم مفاصل بر اثر گرفتن مداوم تارها با انگشتان دست، تغییر شکل و کج شدن استخوان‌های زانو، ورم مفاصل پا و تنگ شدن لگن خاصره در زنان و ایجاد اشکال در زایمان و حتی مرده‌زایی و سقط جنین می‌شود. بیماری پوستی و تنفسی، از جمله آسم و سیاه‌زخم به دلیل تماس مداوم کارگران قالیباف با پشم آلوده